CONTACT | FACEBOOK | RADIO | ZOEKEN

JANUS – GRAVEDIGGER HYBRID

Artiest info

Krautrock is een algemene naam voor de experimentele muziekgroepen die in Duitsland op de voorgrond traden aan het eind van de sixties, aanvang seventies. Enkele bands die genoemd worden zijn Tangerine Dream, Faust en Can. Ook diverse groepen rond de geroemde Keulse producer Conny Plank, zoals Neu!, Kraftwerk en Cluster. Krautrockbands reageerden vaak op het culturele vacuüm dat na de Tweede Wereldoorlog in Duitsland was ontstaan en zetten zich soms enigszins af tegen de Anglo-Amerikaanse popcultuur om een eigen meer radicale en experimentele Duitse cultuur te creëren…

JANUS verwijst naar de Romeinse god van alle begin en einde, van het openen en sluiten. Janus zag achterom en vooruit. De Engelse rockband JANUS werd in Krefeld opgericht rond 1970 en ontbonden ergens in Engeland rond 1974 en later weder opgericht rond 1990 in Glossopdale (UK).

De originele band JANUS ontstond in de Midlands van Engeland rond 1970 toen de 18-jarige Colin Orr in een band zat, die uit elkaar was gevallen door geldgebrek en creatief falen. Gedesillusioneerd door de muziekscene in zijn land, pakte Orr een koffer en vertrok naar West-Duitsland. Bij aankomst in een jeugdherberg in Krefeld werd hij bijna onmiddellijk opgemerkt door een langharige, gekke kerel met de naam Bruno Lord, die hem vertelde dat hij een zanger was die op zoek was naar een gitarist om een band te vormen. Samen met andere in Duitsland verblijvende Britten, Roy Yates (gitaar), Derek Hyett (zang), Mick Peberdy (bas) & Keith Bonthrone (drums) vormden ze Bonthrone. Orr begon origineel materiaal voor de band te schrijven. Hij hield van variatie en het contrast tussen hard en zacht. Naast het schrijven van een aantal echt zware nummers, schreef Orr ook akoestisch materiaal. De muziek als geheel was volledig "out there" en paste perfect bij de opkomende Krautrock scene. Het duurde niet lang voordat EMI/Harvest (Barclay James Harvest, Pink Floyd, Deep Purple) hen uitnodigde voor een sessie/auditie, wat resulteerde in ‘GRAVEDIGGER’ (1972). Het album bestond uit één kant met zware psychedelische nummers die bijna uitsluitend door Orr waren geschreven, terwijl de andere kant een sombere 20 minuten durende suite-achtige groepscompositie was, met de titel “Gravedigger”. EMI vond de groepsnaam Bonthrone niet oké en dus veranderden ze het in Janus, om de dualiteit van de muziek te weerspiegelen. De hoes met een skelet dat over zandduinen kruipt met een hoge hoed en witte roos, was het idee van EMI-directeur Ian Groves. Een kortere versie van Gravedigger, getiteld “Gravedigger II”, verscheen op Janus' album ‘Innocence’ uit 1993. Na een periode van veel seks, drugs & r’n’r verhuisde de band naar een vakantiekamp in Holland. Het was rond deze tijd dat EMI hun contract nietig verklaarde. Uiteindelijk geraakte de geldbron op en trok Janus terug naar moederland, Engeland. In 1974 viel de band uit elkaar.

Colin Orr probeerde rond 1990 zijn creatieve wielen de andere kant op te laten draaien door het schrijven van een Latijnse plainsong (kerkzang). Hij schakelde hiervoor de hulp in van Doug Boyes, een klassiek geschoolde cellist. Boyes stelde een andere klassiek geschoolde muzikant voor, zanger Paul Phoenix, die net zijn studie aan het Royal Northern College Of Music in Manchester had afgerond. Met zijn ervaring in het zingen van religieuze muziek was hij perfect voor Orr's nieuwste geesteskind, dat "Agnus Dei" zou heten, naar het Lam Gods. Als EP haalde het de top 50 van de Nederlandse hitlijsten. De volledige titel van het album, aanvankelijk uitgebracht als ‘Out of Time’ werd toen veranderd in ‘Agnus Dei’ (1998). Een “herboren” Janus begon daarna te werken aan een donkerder introspectief album, grotendeels gebaseerd op een kort verhaal dat hij had geschreven met de titel ‘Journey to the Underworld (Absent Friends)’, met Paul Phoenix die de zang deed en Doug Boyes op cello. Een beroemde Chinese violist, Rick Shaw (zijn Engelse naam), werd uitgenodigd om bij te dragen, evenals een andere gitarist, Paul May, die Orr's aandacht trok via SPM (Worldwide) Records, eerder spelend met de rockband A.N.D.

Naast zijn Janus-projecten is Orr ook actief geweest in muziekonderwijs aan het Glossopdale Community College en heeft hij samengewerkt met Carmel & Heather Parry, twee zussen die het Keltische popduo Morgan Le Faye vormen. Zijn dochters Thea & Rikki hebben zelfs hun eigen groep gevormd die zichzelf The Daughters Of Janus noemt (origineel!). Orr bleef ook archiefmuziek maken voor de BBC en zijn meest recente activiteiten in 2009 omvatten het schrijven en spelen van muziek voor de BBC TV-productie “All The Small Things”, een dramaserie over de triomfen en tragedies van een klein kerkkoor met een r'n’r-tintje.

JANUS bracht in 1972 GRAVEDIGGER uit. De band deelde toen de scene met tijdgenoten als Pink Floyd, Barclay James Harvest, ELO en Deep Purple, maar waren toch iets heel “anders”. Een rauwe, ongetemde, grensverleggende Krautrockband. Hoezeer het album ook de tijdgeest vastlegde, het evenaarde nooit helemaal de pure kracht en chaos van hun livegeluid. De studio, hoewel baanbrekend voor zijn tijd, was nog niet helemaal klaar voor een band als zij en het pure volume dat ze met zich meebrachten. In 2024 besloot Janus-gitarist Colin Orr dat het tijd was voor een update van ‘Gravedigger’. Niet alleen om het te remasteren of te remixen, maar om het album opnieuw uit te vinden. Orr: "Ik gebruikte de originele analoge bandopnames als basis, stripte veel van de originele instrumentatie en herbouwde, in sommige gevallen herschreef of verving delen van de tracks, om de rauwe essentie te onthullen die we altijd voor ogen hadden. Het opnieuw spelen van deze nummers na 50 jaar was een buitengewone ervaring. Soms speelde ik duetten met mijn jongere zelf. Het “echt” surrealistische deel: mijn dochters, geboren 18 jaar nadat het originele album uitkwam, leenden hun stemmen aan deze tracks. Samen overbrugden we decennia, generaties en zielen…". ‘Gravedigger Hybrid’ gaat niet alleen over het verleden. Het is ook een viering van andere Janus’ tracks die door de jaren heen iets hebben betekend. Janus heeft ze opnieuw uitgevonden, gekruist en nieuw leven ingeblazen.

De titelsong waarmee het album opent, “Gravedigger” is een bijna 10 minuten durend nummer, ontworpen om de luisteraar in trance te brengen tijdens een hallucinerende reis. Op “Bubbles” knalt de champagnekurk voor een sprankelende, bruisende mix van fuzzy acid gitaarriffs, hemelse harmonieën en wervelende echoënde vocalen, die constant in en uit de mix komen. “Red Sun” is een nummer met een misleidend relaxte en dromerige intro dat plotseling tot leven komt. “Watcha' Tryin to Do” klinkt vrij bluesy en “I Wanna Scream” is heavy metal en klinkt bijna net zo donderend rauw als Black Sabbath's "Paranoid". Van de andere nummers op de tracklist zijn “I Don't Believe You” en “I'm Moving On” stevige rock song, is “Cash Machine” punk en “Great Uncle Joe” een dromerige ballade. Voor “Agnes Dei II” moet je méér dan 17 minuten op de knieën en is “Desolation” na “Old Friends” de perfecte relaxte afsluiter.

“Volg met JANUS de hippie trail…”

Eric Schuurmans

‘GRAVEYARD HYBRID’ Track list: 01. Gravedigger – 02.Suma Manatilly – 03.Bubbles – 04.Red Sun – 05.Watcha' Tryin to Do – 06.I Wanna Scream - 07.I Don't Believe You - 08.I'm Moving On – 09.Cash Machine – 10.Great Uncle Joe – 11.Agnes Dei II - 12.Midnight In My Soul – 13.Desolation – 14.Old Friends | Music/Lyrics by Orr, w/Hyett, Lord, or as [noted] | Credits: Vocalists: Bruno Lord, Derek Hyett, Paul Phoenix, Keith Bonthrone, Colin Orr, Thea Hanson-Orr, Rikki Morrison-Orr / Guitarists: Colin Orr, Roy Baran-Yates / Bass: Mick Peberdy, Colin Orr / Keys: Collin Orr, Rikki Morrison-Orr, Rick O’Connor, Doug Borges / Sax: Dean Houston, Thea Hanson-Orr